Mijn Walk of Wisdom 2017

17 september 2017 - Nijmegen, Nederland

Het is de ‘plek’ waar je voelt dat je meegaat in de flow van het leven van moeder natuur’

Hallo, mijn naam is Joke woonachtig in Limburg en geboren en getogen in Apeldoorn. Mijn hobby is wandelen. Mijn hele leven ben ik al een actief wandelaarster. Een zijn met de natuur, genieten van de buitenlucht in weer en wind. Het geeft mij rust en energie. Altijd ben ik zoekende naar nieuwe inspiratie en uitdagingen. Tot ik op een dag via Google op de website van de Walk of Wisdom terecht kwam. Dit wil ik ook dacht ik gelijk. Dus direct het startpakket besteld, kon haast niet wachten tot ik het in mijn bezit had.

De dag was eindelijk aangebroken. Ik pak  de trein naar Nijmegen. In de Stevenskerk ( daar is de start) aangekomen werd ik ontvangen door de beheerder voor de inschrijving in het boek voor de Walk of Wisdom. Tevens werd er voor vertrek een foto van mij gemaakt voor de moderne beschermheilige, De grote Engel in de Stevenskerk, waarvan je een replica in het klein meekrijgt voor op je rugtas. Ik voelde de adrenaline in mijn bloed kolken ik wilde op pad. Eindelijk was het dan zover en liep ik genietend met mijn geladen rugzak (10,5 kg) de kerk uit richting De Waal om het prachtige gebied De Ooijpolder in te gaan. Ik voelde mij vrij net als een vogel in de lucht.

Er gebeurt zoveel in de wereld. Wat voelde ik mij op dat moment een bevoorrecht mens dat ik hier kan en mag zijn. Ik voel de liefde van moeder natuur, de vreugde en waardering. Het is de frequentie waarop je Grotere, Innerlijke Zelf zit. Het is de ‘plek’ waar je voelt dat je meegaat in de Flow van het Leven van moeder natuur. Het is de Vibrationele Realiteit waar al je wensen, groot en klein, zich bevinden, klaar om zich te kunnen manifesteren. Het is daar, waar je op één lijn bent met Bron-Energie, dat heet ……”het pad van je eigen wijsheid” De Walk of Wisdom.

Al lopende geniet ik van de vogels het gekabbel van het water, zelfs van het knerpen van vochtig gras of steentjes onder mijn schoenen stemmen mij blij. Ik heb geen haast, rustend op een stuk boomstam aan de waterkant bij de Bisonbaai geniet ik van mijn koffie uit de thermosfles met een boterham. De bizons staan tot hun onderbuik in de Bisonbaai en zien het met lede ogen aan. Na mijn innerlijke te hebben versterkt pak ik mijn rugzak en loop ik verder.Mijn eerste vogelringetje krijg ik bij Oortjeshekken. Buiten op het terras onder het genot van een drankje maak ik het vast aan de leren veter. Ik geniet en betrap mijzelf erop dat ik zo blij ben als een kind wat een snoepje krijgt. Eenmaal weer mijn pad der wijsheid te hebben vervolgd kom ik na prachtige wegen en paden aan in Beek Ubbergen waar ik overnacht bij Jasper Koedam en zijn vriendin. Het ligt net even buiten de route. Ik werd er zeer hartelijk ontvangen, en bij een kop thee wisselden we belevingen over en weer uit.

Na een heerlijke douche en een goede nachtrust, en een stevig ontbijt vervolgde ik mijn pad weer. Het is zo heerlijk om een te zijn met de natuur. Kronkels, diepe dalen , heuvels, trapjes en beekjes wat een genot. Al vrij snel daarna kreeg ik al een beste beklimming voor de kiezen de Duivelsberg geheten. Prachtig wat mist een mens toch veel als je niet van wandelen houdt gaat er door mij heen. Een pittige beklimming met al die trapjes, maar ik had het niet willen missen. Eenmaal boven word je beloond met een blik op Villa Wylerberg.

Na een poosje gelopen te hebben door de prachtige omgeving met trapjes , beklimmingen en prachtige vergezichten kom ik bij het bankje voor Iris waar ik dankbaar gebruik van maak om van het uitzicht te genieten. Vervolgens vervolg ik mijn pad in stilte en geniet. Adem de frisse lucht in en kijk voortdurend om mij heen en laat alles binnenkomen. Verderop aangekomen in Kranenburg en het Reichswald heeft de natuur weer een heel ander karakter maar niet minder mooi met zijn Koningsven, moerasgebieden en sterk over woekerende paadjes. Het is weer een mooie wandeldag dat besef ik maar al te goed als ik na km’s lopen aankom in Milsbeek en noodgedwongen i.v.m. werk mijn pad van wijsheid hier moet onderbreken.

Ik vervolg van mijn pad van wijsheid vanaf Milsbeek met een groep van 10 dames. Een totaal andere beleving. Bij de Sint Jansberg bekend om zijn bronbeekjes en oude bomen uit de ijstijd gaan we richting Mokerheide. Het is de zondag na die storm en overall liggen omgewaaide reuzen van bomen. Het is zo nu en dan kruip door en sluip door. Op een open vlakte op de Mokerheide pauzeren we even om van het uitzicht te genieten. De jonge schotse Hooglanders zijn erg nieuwsgierig en komen een kijkje nemen.

Na een poosje verlaten we deze vlakte en zo ook de Mokerheide om richting het Zweefvliegveld te lopen via de Heumense Schans. Bij het Zweefvliegveld besluiten we om iets te eten dan wel drinken en krijg ik weer een vogelringetje. Inmiddels al div. kleurtjes aan mijn leren veter. Nadien lopen we richting malden en tevens eindstop van deze dag. De volgende etappe besluit ik om weer alleen mijn eigen pad van wijsheid te lopen. Ik geniet meer van de natuur en alles om mij heen als ik alleen op pad ben. Niets ten nadele dan deze dames.

Vanaf Malden bij Landgoed Elshof loop ik om Elshof een prachtige villa richting Maaswaalkanaal. Ik geniet weer volop van de natuur en de rust, de stilte en ik voel weer een met moeder natuur. Ik kijk om me heen en geniet volop. Al langzaam verder lopend nader ik de uitkijkheuvel op de Hatertse Vennen, wat een prachtige natuur. Boven op de heuvel mijn bammetjes gegeten en van de natuur genoten. Wat een omvangrijk gebied. Zo ver je kunt kijken vennen en heide. Het water was bevroren en gaf soms een grillige aanblik.

Verder lopend richting Het Buitencentrum kom ik bij de koortsboom en de ruïne van St. Walrick. Ik heb een lapje bij me met Uitjes en strikjes erop om in die boom te hangen. Dit lapje met strikjes is voor een zieke vriendin, en die met Uiltjes voor mijzelf om me wijsheid en mijn innerlijke zelf kracht te geven. Ik heb hier een tijdje doorgebracht in stilte alvorens ik mijn pad vervolgde langs de houten wal.

Op weg naar Alverna, Nederasselt en Grave maak ik onderweg  diverse foto’s om later voor mijzelf een boekwerkje samen te stellen. Op mijn pad kom ik langs een Mariakapelletje waar ik mij van mijn rugzak ontdoe en plaatsneem op het bankje. Ik brand een kaarsje voor mijn overleden man en een zieke vriendin, en schrijf een stukje in het notitieboek wat ik daar zie liggen. Het is Valentijnsdag, een prachtige zonnige dag maar wel koud. Na ongeveer een half uurtje verlaat ik het Kapelletje en loop ik in de richting van Nederasselt. Ik wandel tussen vele weilanden en slootjes, over bruggetje richting de boerderijen. Het is hier vlak en kaal vergeleken wat ik tot nu toe op mijn pad tegenkwam.

Al verder lopend richting Grave krijg ik zicht op de Graafse brug waar je overheen loopt. Aan het andere einde van de brug staat rechts een monument uit de 2e wereldoorlog (op 17 september 1944 werd deze brug veroverd) in het landweggetje iets van het fietspad af staat Het gemaal van Sasse. Tegenover het haventje in Grave ligt het verzorgingshuis Catharina. Daar heb ik genoten van het mooie uitzicht op de prachtige jachten de rust aan het water onder het genot van een kopje cappuccino in het restaurant van het verzorgingshuis. Nadien door het centrum van Grave te hebben gelopen en bij het VVV kantoor mijn vogelringetje opgehaald ben ik bij de wereldwinkel binnen gegaan. Hier heb ik een leuke souvenir gekocht.  Ik geniet van de natuur, de wandeldagen wat het pad van wijsheid wat heet “ Walk of Wisdom” Nog 4 vogelringetjes te gaan., Oss, Wijchen, Druten en Beuningen.

Vervolgens van Grave naar Wijchen. Op mijn pad langs de Wetering kom ik langs het klooster van de Kapucijnen. Het staat deels in de stijgers om gerestaureerd te worden. Ik raakte aaan de praat met een mevrouw die daar met haar hondje aan het wandelen was. Al pratende over het klooster liep ze een stukje mee.

Tot mijn spijt kom ik er veel later achter dat ik vergeten ben om de Kapel te bezoeken. Ik ben toch ondanks het gemis maar doorgelopen richting Keent. Wat een schitterend gebied is dat waar prachtige runderen lopen. Een paar zeldzame met super grote rechtopstaande horens. Prachtig wat een kolossale dieren. Ik heb ze mooi op de foto kunnen vastleggen. Bij het uitlopen van dat gebied loop ik over de Keentseweg richting het oorlogsmonumenst aan de einde van de brug links. Helaas heb ik de replica van het stilgevallen horloge niet kunnen ontdekken. Wel het monument, daar kan je niet omheen.

Verder lopend richting Overlangel op de dijk kom ik aan bij de Loonse Schuur, een thee- en koffiehuis in een landelijke sfeer. Helaas was het gesloten. Ik belde netjes aan om te vragen of het gelegen kwam voor een vogelringetje. De eigenaar Kees Trommelen kwam aan de deur en wees mij de weg dat achterom bij de poort een jampotje hangt met daarin de vogelringetjes. Ik bedankte de heer Kees en liep om het terrein heen naar de schuur. Toen ik een vogelringetje uit het jampotje haalde vroeg Kees of ik zin had in een bakje koffie. Nou graag zei ik, als ik u niet van het werk afhoud. Kees nodigde mij uit mee naar binnen te komen en maakte een heerlijk bakje koffie voor ons. We kletsen samen gezellig wat. Kees was belangstellend en vroeg wat mij er toe bracht de Walk of Wisdom te lopen.

Het is een prachtige locatie aan de rand van de dijk gelegen. Je kan er terecht voor koffie, thee, gebak en er is ook een lunchkaart. Het biedt plaats aan 50 personen. Tevens is er mogelijkheid voor high tea of diverse kookworkshops. Het bevind zich aan de Maasdijk 18 te Neerloon. De eigenaar is een zeer aardige en gastvrije man. Ik raad iedere wandelaar of fietser aan om daar een rust in te plannen. Met Pasen gaat het horeca gedeelte weer open. Na de koffie bedank ik Kees hartelijk voor zijn gastvrijheid en ga ik weer op pad.

En al lopend over de dijk onder de brug door kom ik bij het plaatsje Ravenstein aan. Het is een leuk klein stadje met prachtige historische gebouwen en kleine huisjes. Nadat ik door het stadje ben gelopen ga ik richting het voetveer. Helaas is de voetveer eruit. Ik Maar geen probleem want een klein stukje terug kan je via de snelwegbrug ook aan de overkant van de Maas komen. Maar voordat ik dat doe ga ik eerst bij het Veerhuis iets eten. Het is een gezellig restaurant precies tegenover het voetveer. Lekker genieten aan het water. Het geeft zo'n gelukzalig makend gevoel dat water. 

Na over de snelwegbrug te zijn gelopen vervolg ik mijn etappe richting Niftrik. Het pad gaat onder langs de dijk over een pad met prachtige zeer oude knotwilgen te zien aan de dikte van hun stam. Uitkomende bij hotel Hoogeerd besluit ik daar op het terras in de zon een cappuccino te nemen. Je hebt daar een adembenemend uitzicht over de uitmonding van de Maas. Ik vervolg mijn pad weer en loop in de richting van Wijchen. Al lopende verheug ik mij op het keramiekatelier van Terrazul, daar staat in de achtertuin een wensvuurbol. Daar wil ik zeker niet aan voorbij lopen. Daar aangekomen blijkt dat het gesloten is. Erg spijtig. Maar ik besluit een proef op de som te nemen en naar achteren te lopen om te kijken of ik een blik van de wensvuurbol kan opvangen voor een foto. Daar trof ik bij toeval de dame van het atelier. Ik vroeg haar of het mogelijk was om de wensvuurbol te zien. De dame was zo vriendelijk om speciaal voor mij de wensvuurbol aan te steken zodat ik mijn wens kon doen. Ook heb ik in het notitieboek van Walk of Wisdom een verhaaltje achter gelaten.

Wat heb ik wederom genoten van weer een prachtige etappe en zeer gastvrije mensen op mijn pad der wijsheid. Wat voel ik mij toch zeer bevoorrecht. Ondanks dat De Loonse Schuur en het Terrazul atelier beiden gesloten waren, deze lieve eigenaren mij toch gastvrij hebben ontvangen. Mijn dank gaat nogmaals naar hen uit. Ik finish in de Stevenskerk te Nijmegen. Het heeft mijn pad van wijsheid zeker verrijkt.

Joke Smit (30-09-1954)

Foto’s